کد مطلب:276282 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:210
سبب تألیف کتاب
سپس به فكر افتادم كتاب جداگانه ای در این باره بنگارم كه آن فواید را دربر گیرد، و به سبك جالبی آن را به رشته تحریر درآورم. ولی حوادث زمان و رویدادهای دوران و ناراحتی های پی در پی، مانع از انجام این كار می شد. تا این كه كسی را در خواب دیدم كه با قلم و سخن نتوان او را توصیف نمود، یعنی مولا و حبیب دلِ شكسته ام و امامی كه در انتظارش هستیم. او را در خواب دیدم كه با بیانی روح انگیز چنین فرمود:
این كتاب را بنویس و عربی هم بنویس و نام او را بگذار: «مكیال المكارم فی فوائد الدعاء للقائم»
همچون تشنه ای از خواب بیدار و در پی اطاعت امرش شدم، ولی توفیق یاری ام نكرد، تا این كه در سال گذشته(1330 ه.ق) به مكّه معظّمه سفر كردم، و چون آنجا را وبا گرفت، با خداوند - عزّوجلّ - عهد بستم كه هرگاه مرا از مهلكه نجات دهد و بازگشتم را به سوی وطن آسان گرداند، تألیف این كتاب را شروع نمایم. پس خداوند بر من منت نهاد و مرا به سلامت به وطن بازگرداند. همچنان كه همیشه مواهب و الطافش شامل حال من بوده است، پس به تألیف اقدام نمودم تا به عهدی كه با خداوند بسته بودم، عمل كرده باشم. خداوند متعال می فرماید: «وَأَوْفُوا بِعَهْدِ اللَّهِ إِذا عاهَدْتُمْ»؛ [1] و به پیمان خداوندی هرگاه كه پیمان می بندید، وفا كنید.
و نیز می فرماید: «أَوْفُوا بِالْعَهْدِ إِنَّ العَهْدَ كانَ مَسؤوُلاً»؛ [2] به عهد و پیمان وفا كنید كه از پیمان [در قیامت] پرسش می شود.
[ صفحه 50]
اینك كتابی برگیر كه «همچون بهشتی بالا بلند و عالی مرتبه است و ثمراتش در دسترس و نزدیك به فهم، هیچ سخن بیهوده ای از آن نشنوی، در آن چشمه ها (ی علم و معرفت) جاری است. هشت باب (بخش) دارد، تا مایه تذكّری برای شما قرارش دهیم. و البته گوش شنوای هوشمندان آن را خواهد شنید».
و خاتمه ای برای این كتاب قرار می دهیم كه «نه دردسری در آن یابند و نه مستی»، «مهرش مشك است و برای چنین نعمت و شادمانی باید كه عاقلان بر یكدیگر پیشی گیرند»، «و برای چنین اثری باید كه عاملان كار كنند». [3] .
[ صفحه 53]
این كتاب را بنویس و عربی هم بنویس و نام او را بگذار: «مكیال المكارم فی فوائد الدعاء للقائم»
همچون تشنه ای از خواب بیدار و در پی اطاعت امرش شدم، ولی توفیق یاری ام نكرد، تا این كه در سال گذشته(1330 ه.ق) به مكّه معظّمه سفر كردم، و چون آنجا را وبا گرفت، با خداوند - عزّوجلّ - عهد بستم كه هرگاه مرا از مهلكه نجات دهد و بازگشتم را به سوی وطن آسان گرداند، تألیف این كتاب را شروع نمایم. پس خداوند بر من منت نهاد و مرا به سلامت به وطن بازگرداند. همچنان كه همیشه مواهب و الطافش شامل حال من بوده است، پس به تألیف اقدام نمودم تا به عهدی كه با خداوند بسته بودم، عمل كرده باشم. خداوند متعال می فرماید: «وَأَوْفُوا بِعَهْدِ اللَّهِ إِذا عاهَدْتُمْ»؛ [1] و به پیمان خداوندی هرگاه كه پیمان می بندید، وفا كنید.
و نیز می فرماید: «أَوْفُوا بِالْعَهْدِ إِنَّ العَهْدَ كانَ مَسؤوُلاً»؛ [2] به عهد و پیمان وفا كنید كه از پیمان [در قیامت] پرسش می شود.
[ صفحه 50]
اینك كتابی برگیر كه «همچون بهشتی بالا بلند و عالی مرتبه است و ثمراتش در دسترس و نزدیك به فهم، هیچ سخن بیهوده ای از آن نشنوی، در آن چشمه ها (ی علم و معرفت) جاری است. هشت باب (بخش) دارد، تا مایه تذكّری برای شما قرارش دهیم. و البته گوش شنوای هوشمندان آن را خواهد شنید».
و خاتمه ای برای این كتاب قرار می دهیم كه «نه دردسری در آن یابند و نه مستی»، «مهرش مشك است و برای چنین نعمت و شادمانی باید كه عاقلان بر یكدیگر پیشی گیرند»، «و برای چنین اثری باید كه عاملان كار كنند». [3] .
[ صفحه 53]
[1] سوره نحل، آيه 91.
[2] سوره اِسراء، آيه 34.
[3] آنچه بين گيومه است ترجمه و يا مضمون آيه اي است كه مؤلف معظم به طرز جالبي در آخر مقدمه اش آورده است. اين آيات در سوره هاي: حاقه، غاشيه، واقعه، مطّففين، و صافّات مي باشد. (مترجم).